Bij het aanleren van de werkwoordspelling halen kinderen vaak de regels voor de verschillende tijden door elkaar. Door de tijden een eigen kleur in het schema te geven zijn de verschillen duidelijk en overzichtelijk.

Het moet duidelijk worden dat de “ik-vorm” van het werkwoord de basis vormt en dat daar iets aan moet worden toegevoegd. Dat toevoegen gebeurt bij deze methode letterlijk. De magnetische, groene –t- wordt verplaatst naar het whiteboard waar het kind met zwart “jij word…….” heeft geschreven. Deze motorische handeling stimuleert het stapsgewijs denken.

Veel bestaande schema’s voor de werkwoordspelling zijn erg ingewikkeld. Het schema in deze methode beperkt zich tot drie mogelijkheden. Het kind stelt zich de volgende vraag: staat het werkwoord dat ik moet schrijven in de tegenwoordige tijd, de verleden tijd of is het een voltooid deelwoord? Vervolgens moet de “ik-vorm” worden opgeschreven op het whiteboard en de laatste stap is het aanleggen van de magneten.

Een van de grootste problemen bij het aanleren van de werkwoordspelling is dat kinderen het zo droog en zo saai vinden. Met deze methode wordt het voor kinderen leuk. De ervaring leert dat het aanleggen van de magneten, het schrijven met de stift en het wissen met de wisser de kinderen enthousiast maakt.